Tibet 2014 – Nederlands

ADOPTIEPROJECT

Ook dit jaar heeft hulp van de Association meer dan 20 dorpen bereikt in het district Dakshu Shang, in centraal Tibet, waar ongeveer 4500 mensen wonen. Het leven in dit gebied is erg moeilijk, de algemene levensstandaard is afgenomen door de barre weersomstandigheden: het is een woestijn op grote hoogte, dor, rotsachtig en ijzig koud tijdens de wintermaanden. De slechte oogsten, die zich beperken tot het dal, en wat vee voor de gelukkige gezinnen, zijn de enige middelen die beschikbaar zijn voor de mensen die er wonen.
De steun die de Association verstrekt, is voor zowel de kinderen als hun families. Ieder huishouden (zelfs bestaande uit een alleenwonende bejaarde) heeft, gebaseerd op het bij de lokale overheid geregistreerde aantal gezinsleden, een voorraad rijst en gerst ontvangen als aanvulling op de slechte oogst van dit jaar door het gebrek aan regen.
Voor alle kinderen – al dan niet geadopteerd – heeft iedere familie naast geld de volgende spullen ontvangen: schoenen, jassen, truien, een dikke broek, wollen leggings en ga zo maar door. De steun wordt altijd gelijk verdeeld onder de kinderen van alle families om te voorkomen dat er lijden gecreëerd wordt bij de inwoners van deze kleine dorpen die nog geen sponsor hebben.
Alle geadopteerde kinderen werden één voor één herkend en gefotografeerd: voor hen is dit altijd een vreugdevol moment – het horen van hun naam is een bewijs van de belangrijke en constante genegenheid van ver weg. Ook alle kinderen die nog niet geadopteerd zijn, werden gefotografeerd om een glimlach op hun gezicht te toveren en om hen hoop te geven voor een toekomstige ontmoeting met een “Jindala”, het Tibetaanse woord voor “weldoener”.

Klik op de foto om de fotoreportage te zien
KINDEREN WACHTEND OP ADOPTIE

De kinderen die nog niet geadopteerd zijn, wachten geduldig in de rij om één voor één gefotografeerd te worden: de leraren van de school helpen ons door hun namen en informatie op het bord te schrijven.
De kinderen zijn zo blij om mee te mogen doen en te weten dat er nog steeds hoop is voor een betere toekomst. Ze willen allemaal erg graag een “Jindala” hebben, het Tibetaanse woord voor weldoener.

Klik op de foto om de fotoreportage te zien
SCHOLEN IN TIBET

In de dorpsschool van Nye werden de materialen voor het nieuwe schooljaar uitgedeeld. Er werden schoolspullen voor een volledig jaar gegeven aan alle 700 kinderen van de verschillende scholen in de regio. Ze ontvingen: schriften, potloden, kleurpotloden, pennen, inkt, rugzakken, hoeden, nieuwe uniformen en ga zo maar door.
De basisschool in Nye, welke klassen heeft van het eerste tot het zesde leerjaar, is de thuisbasis voor ongeveer 500 kinderen afkomstig uit de omliggende dorpen. Het is de grootste school in de regio. Er zijn nog twee andere kleinere scholen in het gebied die alleen lesgeven van het eerste tot het derde leerjaar.

Veel kinderen logeren bij de Nye School, omdat hun dorpen te ver weg zijn om dagelijks heen en weer te reizen. Ze worden ondergebracht in kamers met acht bedden en ze ontvangen drie maaltijden per dag. De eetzaal is uitgebreid om onderdak te kunnen bieden aan het toenemende aantal kinderen en de keuken is gerenoveerd zodat deze functioneler en hygiënischer is geworden. De keuken is ook voorzien van nieuwe pannen, servies en bestek.

De lessen zijn dagelijks van ’s morgens tot halverwege de middag; de kinderen hebben een korte vakantie in de zomer en een langere winterstop. Deze valt tegelijk met het Tibetaanse Nieuwjaar. Er wordt dan de start van het maanjaar gevierd. De datum hiervan valt elk jaar tussen februari en maart en de vakantie duurt ongeveer een maand – het is de koudste tijd van het jaar.
Na de zesde klas kunnen de kinderen hun basisschool en middelbare school vervolgen in het nog afgelegenere dorpje Sakya, waar onderwijs geboden wordt aan het zevende tot het twaalfde leerjaar. In de afgelopen jaren zijn een aantal van de eerste, sinds 1998, geadopteerde kinderen eveneens in staat geweest om te studeren aan de universiteit.

Het aantal kinderen dat naar school gaat, is enorm gegroeid dankzij de hulp die de families hebben ontvangen. Vanuit een situatie van bijna volledig analfabetisme, evolueert een nieuwe generatie tot opgeleide en bekwame jongeren die zeker in staat zullen zijn om veel te doen voor hun families en gemeenschappen.

Klik op de foto om de fotoreportage te zien

SCHOOLMAALTIJDEN

Ondanks dat de eetzaal recent werd uitgebreid, zijn er nog niet genoeg zitplaatsen voor alle kinderen. Als het weer zacht is, eten veel van hen liever buiten in plaats van binnen te wachten om te kunnen zitten.
De potten zijn gevuld met rijst, groenten, gerst, pasta, vlees of wat er die dag op het menu staat. De kinderen kunnen, nadat ze hun handen hebben gewassen bij de nieuwe wastafels, zichzelf bedienen. Buiten het zicht van de leerkrachten en wachtend op de middaglessen, is dit een moment op de dag waarop de kinderen vrij zijn om te genieten van elkaars gezelschap en plezier te maken. Na het eten heeft ieder van hen de taak om zijn eigen kom schoon te maken en terug te brengen naar de eetzaal. De kinderen komen ook aan de beurt om de vloer te vegen en schoon te maken.

Klik op de foto om de fotoreportage te zien
MILIEUPROJECTEN

Centraal Tibet is een woestijn die op grote hoogte ligt, op ongeveer 4000 meter. Het regent hier heel weinig en bomen zijn zeldzaam vanwege de hoogte en droogte van het klimaat. De waardevolle bescherming die bomen tegen extreme factoren van het klimaat kunnen bieden ontbreekt volledig: de sterke wind, de verblindende zandstormen, de verzengende zomerzon, de zeldzame regen die soms extreem gewelddadig kan zijn en aardverschuivingen kan veroorzaken leidend tot de verwoesting van woningen en hele gebieden.
Dit land dat al uitgeput en droog is, is uiterst kwetsbaar voor verdere erosie waardoor het nog minder geschikt is voor landbouw. Hout is daarom schaars en de enige brandstof voor koken en verwarmen is yak mest gemengd met takjes en onkruid dat vervolgens gedroogd wordt. Gezien de moeilijkheden om groenten te verbouwen, vooral door gebrek aan water, is er een groot tekort aan vitamines in de voeding in de dorpen van dit gebied.
In de omgeving van de dorpen van Gangchen, Dhonnang, Nye en Namling, zijn al duizenden bomen geplant. Deze foto’s zijn genomen in september 2014. De bomen groeien snel dankzij het geduldige werk van irrigatie met water van het aquaduct in Gangchen en Singma. Dit aquaduct maakt gebruik van water dat vanuit een bron 60 meter onder de grond wordt opgepompt. Vervolgens wordt het water opgeslagen in landbouwwatertanks gelegen in de dorpen. Op deze manier kunnen zelfs kleine gebieden, die tot voor kort droog en onbewerkbaar waren, kleine gerstoogsten produceren die vervolgens vermaald worden tot meel, genaamd tsampa, het basisvoedsel voor Tibetanen in dit gebied.

Het is mogelijk om een boom te doneren aan de dorpen in Tibet. Je kunt ook een toewijding doorgeven aan de Association die voorgelezen zal worden tijdens speciale ceremonies in de Tibetaanse kloosters. Dit kan voor: een bepaald doel, een zieke of overleden persoon, een familielid of een vriend in nood, ter gelegenheid van een huwelijk of een geboorte…

Klik op de foto om de fotoreportage te zien

Dit vind je misschien ook leuk...